عبارتى نزديك به همان مضمون ياد آور مى شود:

... كه اى كاش خانه فاطمه را نمى گشودم هر چند به تصميم نبرد آن را بسته بودند.[1]

و در جاى ديگر به نقل از قاضى عبدالجبار مى گويد:

و اما حديث سوزاندن در خانه، بر فرض كه درست باشد طعنى بر عمر نيست زيرا وى بر آن بود كه كسانى را كه از بيعت سرپيچى ورزيدند را بترساند.[2]

23. جوينى و «فرائد السمطين»

ابراهيم بن محمّد الحديد معروف به جوينى (م 722 هـ) از اساتيد ذهبى است. ذهبى درباره وى مى گويد: او امام، حديث نگار، بى همتا، افتخار اسلام و دين است . جوينى در كتاب «فرائد السمطين» با سندى كه به ابن عباس مى رسد آورده كه:

روزى رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم)نشسته بودند ناگهان حسن به سوى او آمد چون او را نگريست گريست سپس فرمود پسركم بدينجا بيا پس او را به خويش نزديك گرداند و بر زانوى راستش نشاند. سپس حسين آمد او را كه ديد نيز گريست و بدو فرمود پسركم بدينجا بيا او را نيز بر گرفت و بر زانوى چپ نشاند.

[1] شرح نهج البلاغه: 2 / 46 ـ 47

[2] شرح نهج البلاغه: 16 / 272