از مردم از دين اسلام سر باز زده و در پى نابودى آيين محمّدند . هراس برم داشت كه اگر اسلام و مسلمانان را يارى ننمايم در ديواره آن رخنه پديد مى آيد تا اينكه به طور كامل فرو مى ريزد. در اين صورت مصيبتى بر من وارد مى شد كه بسى بزرگتر و زجر آورتر بود از سلب حكومت چند روزه بر شما كه كالاى چند روزه اى بود مانند سراب يا ابر كه به زودى سپرى مى شد و از ميان مى رفت. پس با آن حوادث ستيزه نمودم (و پيوسته در پى يارى دين بودم) تا اينكه باطل رخت بربست و دين آرامش يافت».[1]

پيامبر كه به واسطه نور خدايى مى نگريست (وآينده را مى ديد) در برخى از گفته هايش به خطراتى كه على و اهل بيتش را پس از مرگ او تهديد مى نمود اشارت كرده و هشدار داده بود.

«حاكم» در «مستدرك» آورده كه پيامبر به على فرمود: «آگاه باش كه پس از من به سختى دچار خواهى شد. على عرضه داشت: در آن حال دينم سالم خواهد ماند. فرمود: دينت در سلامت است».[2]

«محبّ الدين طبرى» روايتى را نقل كرده كه پيامبر به على فرمود: «كينه هايى در سينه هاى اين مردمان است كه آشكار

[1] نهج البلاغه، از نامه امام به مردم مصر، نامه شماره 62

[2] مستدرك، حاكم نيشابورى: 3 / 140. ذهبى نيز آن را صحيح دانسته است