آدمى كه در قعر چاه قرار گرفته است اگر از سنگ هاى اطراف استمداد كند، آدمى است احمق و كار او احمقانه است، و اگر از ره گذرى كه توانايى نجات او را دارد چنين درخواستى بنمايد، كارش عقلايى و درخور ستايش است.

ازاين جهت در انتقاد از اين قسمت نبايد بيش از اين معطل شد، وبايد سخن را در تفصيل هاى ديگر متمركز ساخت.[1]