است، درخواست شفاعت، شرك محسوب خواهد شد. و لذا قرآن در مقام انتقاد از اين عقيده مى فرمايد:

(قُلْ للّهِ الشَّفاعَةُ جَمِيعاً...).[1]

« بگو: براى خدا است حقّ شفاعت».

در صورتى كه مسلمانان درباره ى اولياى خود به چنين مقام و مالكيتى معتقد نيستند و پيوسته شب و روز آيه ى ياد شده زير را زمزمه مى كنند:

(...مَنْ ذَا الَّذِى يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاّ بِإِذْنِهِ...).[2]

«كيست كه نزد خدا شفاعت كند جز به اذن او».

با اين تفاوت بارز، مقايسه اين دو با هم بسيار دور از انصاف است.[3]