«آنان را برگزيديم و به راه راست هدايت نموديم اين است هدايت خدا، به وسيله ى آن، هر كس از بندگان خود را بخواهد هدايت مى كند و اگر شرك ورزيدند اعمالى كه انجام داده اند حبط مى گردد».

اگر فرد معصوم قادر بر انجام گناه نباشد جمله ى:(...وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَعَنْهُمْ ما كانُوا يَعْمَلُونَ) كه درباره ى معصومان است بى مورد مى گردد; زيرا فرض اين است كه بر هيچ گناهى اعم از شرك و غيره قادر نمى باشد.

قرآن در آيه ى «ابلاغ » مى فرمايد:

(يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ...).[1]

«اى رسول خدا! آنچه به تو نازل گرديده برسان واگر انجام ندهى رسالت خدا را ابلاغ نكردى».

اين آيه آشكارا قدرت پيامبر بر عصيان را تصريح مى كند و اينكه پيامبر با داشتن عصمت، قادر بر ترك رسالت مى باشد.[2]