خاندانها جريان داشته است.

اين تنها «وراثت» نيست كه عامل انتقال كمالات روحى مى باشد، بلكه قسمتى از فضايل از راه تربيت به افراد منتقل مى گردد، از اين جهت كمالات و فضايلى كه در خاندانهاى پيامبران وجود داشت از راه تربيت به پيامبران منتقل مى شد و در نتيجه اين دو عامل (وراثت و تربيت) مايه ى كسب كمالات روحى مى گرديد و از اين جهت در خاندانهاى آنان افرادى كاملاً با ايمان و امانت دار، با هوش و شجاع و با كمال بار مى آمد.

اين دو عاملِ خارج از اختيار، پديد آرنده ى يك رشته كمالات روحى بوده و در عين حال زمينه ساز افاضه ى «عصمت» از جانب خلاّق بزرگ مى باشند; ولى بايد توجه داشت، تنها اين دو عامل، زمينه ساز افاضه ى «عصمت» از جانب خداوند نيست، بلكه در اين مورد يك رشته عوامل اختيار در افاضه ى عصمت مؤثر مى باشند و در اين ميان مى توان از دو عامل كاملاً اختيارى نام برد.

1. مجاهدتهاى فردى و اجتماعى پيامبرانى مانند «ابراهيم» و «يوسف» و «موسى» [1] و پيامبر گرامى پيش از بعثت، زمينه را براى افاضه ى «عصمت» تشديد نموده و لياقت و شايستگى آنان را براى افاضه ى لطف آماده كرده است، جهاد آنان با نفس، و چشم پوشى از حرام، وهمچنان جهاد آنان با كجيها وبديهاى جامعه، به روشنى ثابت مى كند كه هرگاه لطفى به نام