«بشر» و «رسول»تكيه كرده است و هدف اين است كه اگر شماها از آن نظر اين كارها را از من مى طلبيد كه من بشرم اين درخواست، درخواست صحيحى نيست، زيرا چنين امورى به قدرت الهى نيازمند است و از حدود قدرت بشر عادى بيرون مى باشد، و اگر درخواست شما از اين نظر است كه من پيامبرم، پيامبر مأمورى بيش نيست، آنچه خداوند دستور فرمايد آن را انجام مى دهد و از خود چنين آزادى و اختيارى ندارد.

خلاصه: آوردن معجزه در اختيار پيامبر نيست كه هر موقع بخواهد و يا مردم به وى پيشنهاد كنند، فوراً دست به اعجاز بزند، بلكه او پيامبرى است كه از خواست واراده خدا پيروى مى كند، و هرگز درخواست مردم براى او تكليفى ايجاد نمى كند، او با همه پيامبران ديگر در اين مطالب كه اختيـار معجـزه در دست خـدا است، يكسـان است و اين مطلب از دو آيه ياد شده در زير بخوبى استفاده مى شـود.

(...وَماكانَ لِرَسُول أَنْ يَأْتِىَ بِ آيَة إِلاّ بِإِذْنِ اللّهِ...).[1]

«و هيچ پيامبرى حق ندارد جز با اجازه خدا معجزه اى بياورد».

(وَما كانَ لِرَسُول أَنْ يَأْتىَ بِ آيَة إِلاّ بِإِذْنِ اللّهِ فَإِذا جاءَ أَمْرُ اللّهِ قُضِيَ بِالحَقِّ وَخَسِرَ هُنالِكَ الْمُبْطِلُونَ).[2]

«هيچ پيامبرى حق ندارد كه جز با اجازه ى خدا معجزه اى بياورد، هنگامى كه فرمان خدا مى رسد درباره ى افراد سركش به حق داورى مى شود و اهل باطل زيان مى بينند».