عزم در لغت و قرآن

عزم در لغت يك معنى بيش ندارد و آن قطع و بريدن است و اگر هم به تصميم جدى عزم مى گويند به خاطر اين است كه: تصميم، حيرت و شك را قطع كرده و نابود مى سازد و اين معنى از فرهنگ هاى معروف لغت عرب استفاده مى شود.[1]

و عزم در قرآن نيز در همان تصميم قطعى وجدى كه در لغت عرب به آن «عقد القلب» مى گويند به كار رفته است و آيات قرآن بر اين مطلب گواهى مى دهند:

1. (...فَإِذا عَزَمَ الأَمْرُ ...).[2]

«هر موقع تصميم، قطعى شد».

2. (...فَإِذا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ...).[3]

«هرگاه تصميم گرفتى بر خدا توكل كن».

3. (وَإِنْ عَزَمُوا الطَّلاقَ...) .[4]

«هرگاه تصميم برجدايى گرفتند».

4. (...وَ لا تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّكاحِ...) .[5]

«نكاح را قطعى نسازيد تا عدّه ى آنان تمام گردد».

5. (...وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ ذلِكَ مِنْ عَزْمِ الأُمُورِ). [6]