(الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِىَّ الأُمِّىَّ الَّذِى يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِيالتَّوراةِ وَالإِنْجِيلِ...)[1].

«آنان كه از رسول و نبى امّى كه او را در تورات و انجيل نوشته مى يابند، پيروى مى كنند...».

وباز مى فرمايد:

(وَاذْكُرْ فِى الْكِتابِ مُوْسى إِنَّهُ كانَ مُخْلَصاً وكانَ رَسُولاً نَبِيّاً).[2]

«در قرآن موسى را ياد كن كه بنده اى مخلَص و رسول و نبى بود».

و باز مى فرمايد:

(وَاذْكُرْ فِى الْكِتابِ إِسْماعِيلَ إِنَّهُ كانَ صادِقَ الوَعْدِ وَكانَ رَسُولاً نَبِيّاً).[3]

«در قرآن اسماعيل را ياد كن كه درست وعده و رسول و نبى بود».

در آيه نخست ، رسول و نبى با حرف عطف به يكديگر عطف شده اند و در آيات ديگر در كنار هم آمده اند .

احتمال ترادف اين دو لفظ ضعيف است، و از طرفى احتمال اين كه مقصود از رسول، كسى غير از نبى است هم با ظاهر اين آيات سازگار نيست، زيرا در اين آيات دو واژه ى نبى و رسول حال يك انسان را توصيف مى نمايند و موصوف در آيه ى نخست، پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله وسلم) و در آيه ى سوم، اسماعيل است،