مى دهد، مايه ننگ اسلام و مسلمانان بودند.

بدين طريق، مقصود از اهل بيت كه پيامبرگرامى، آنان را قرين قرآن و مرجع مسلمانان جهان معرفى فرموده است، همان پيشوايان دوازده گانه از عترت پيامبرند كه حافظان سنّت رسول خدا و حاملان علوم او مى باشند.

3. اميرمؤمنان ـ علىّ بن ابى طالب(عليه السلام) ـ نيز، پيشوايان مسلمانان را از بنى هاشم دانسته است كه خود گواه روشن ديگرى بر درستى سخن شيعه در شناخت اهل بيت مى باشد، آنجا كه مى فرمايد:

«إنّ الأئمّةَ مِنْ قُرَيْش فِى هذَا البَطْنِ مِنْ بَنى هاشم لا تَصْلَحُ على مَنْ سِواهُمْ وَلا تَصْلَحُ الولاة مِنْ غَيْرِهِمْ».[1]

«امامان از قريش، در طايفه بنى هاشم قرار داده شده اند و ديگران شايستگى ولايت بر مردم را ندارند و فرمانروايى حاكمان ديگر، بى اساس است».

نتيجه

از مجموع روايات ياد شده، چهره دو حقيقت برملا مى گردد:

1. تمسّك به اهل بيت پيامبر(صلى الله عليه وآله) و پيروى از آنان، در كنار اطاعت از كتاب خدا، واجب مى باشد.

2. اهل بيت رسول خدا كه به عنوان قرين قرآن مجيد و مرجع همه مسلمانان معرّفى گرديده اند، داراى ويژگى هاى زير هستند.

الف. همه آنان، از قبيله قريش و طايفه بنى هاشم مى باشند.