خلافت مروانيان و خيرالقرون

با مردن يزيد، خلافت به فرزند او معاوية بن يزيد رسيد ولى او پس از 40 روز خلافت، خود را از اين مقام عزل كرد و شگفت اينجاست كه چند روز بعد به صورت مرموزى درگذشت. در اين هنگام، نوبت به مروان بن حكم رسيد، زيرا در خاندان بنى اميه، پيرتر و با سابقه تر از او كسى نبود. او نيز پس از نه ماه خلافت در گذشت.[1] پس از وى، فرزندش عبدالملك بن مروان بر تخت سلطنت نشست. جناياتى را كه در دوران خلافت او رخ داد، نمى توان در اين صفحات منعكس كرد. فقط ما برگى از آن برگهاى فراوان را در اين جا مى آوريم.

ابن قتيبه مى نويسد: عبدالملك استاندارى كوفه و بصره را به حجاج بن يوسف سپرد. او با ده هزارتن از جنگجويان شامى و چهار هزار نفر از مردم عادى كه با تطميع به او پيوسته بودند، روز جمعه هنگام نماز وارد بصره شد. و به سربازان خود دستور داد كه به صورت صد نفرى، در كنار درهاى مسجد بايستند ولى شمشيرهاى خود را زير لباس پنهان سازند هرگاه در مسجد سروصدا شد و مردم خواستند از مسجد بيرون بروند، به هنگام خروج، گردن آنها را بزنند. از اين جهت هر دسته از سپاه او نزديك