است. در برابر آنها برخى ديگر، اصرار بر آوردن قلم و كاغذ داشتند و در نتيجه، نوعى بگو مگو و دو دستگى در ميان آنان پديد آمد.

پيامبر با مشاهده اين منظره فرمود: برخيزيد، و بيرون برويد. شايسته نيست در محضر پيامبر اين چنين به نزاع و اختلاف بپردازيد. ابن عباس مى گويد: تمام مشكلات ما از آنجا سرچشمه گرفت كه نگذاشتند پيامبر(صلى الله عليه وآله)وصيت نامه اش را بنويسد.[1]

5. جدال درباره اينكه پيامبر از دنيا رفته يا نه؟

شكّى نيست كه تقدير الهى درباره هر انسانى اين است پس از عمرى اين جهان را ترك كند، حتى خدا به پيامبر خطاب مى كند: (إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ).[2]

پيامبر(صلى الله عليه وآله) در خانه خود، در آغوش اميرمؤمنان به لقاءالله پيوست سپس پارچه اى بر روى بدن مطهر او كشيدند غم و اندوه، حزن و ناله همه جا را فراگرفت و مسلمانان در اطراف خانه او حضور و انتظار تجهيز و تشييع او را داشتنتد. ناگهان عمربن خطاب، وحدت كلمه را شكست و گفت: منافقان فكر مى كنند كه پيامبر در گذشته است. نه چنين نيست. پيامبر به سوى خدا رفته و هم چنانكه موسى چهل روز از مردم دور شده بود، و سپس همچنان