گزينش كرده ام.[1]

احمد بن حنبل در مسند خود 000/30 حديث را آورده و مى گويد من آنها را از هفتصد و پنجاه هزار حديث برگزيده ام و شايسته ذكر اين كه او يك ميليون حديث را حفظ داشت.[2]

اينها پس از لرزه هاى منع نگارش حديث و بازگويى آن در عهد خلفا بود. آيا با اين وضع، بايد بگوييم اين بخش خيرالقرون بوده است و اعمال و ا فعال افرادى كه در اين سه نسل زندگى كرده اند، ملاك حق و باطل است يا اينكه بايد خيرالقرون را بر فرض صحت حديث به نحو ديگر تفسير كرد؟.

روش گزينشى در پيروى از سلف

امامان شيعه كه در حقيقت امامان مسلمين به شمار مى روند از سه گروه بيرون نيستند:

1. گروهى از آنان صحابى بوده اند، مانند اميرمؤمنان و فرزندان گراميش امام حسن و امام حسين(عليهما السلام).

2. گروهى از تابعان بوده اند، مانند امام سجاد و امام باقر و امام صادق(عليهما السلام).

3. گروهى از تابعان، تابعان به شمار مى روند كه از امام هفتم شروع شده تا به بعد.