به طور كلى «داروينيسم» در ميهن ما از طرف گروه هاى مادى، به عنوان سند خلل ناپذيرى بر ضد خداشناسى به كار رفته و حتى گاهى در مدارس به وسيله دبيران علوم طبيعى، از آن به عنوان يك سلاح ضد دين استفاده شده[1]... و از طرف گروه ديگرى كه فقط با «چماق تكفير» مجهز و مسلح هستند مورد حمله و هجوم قرار گرفته است، بدون آن كه اساس آن مورد تحقيق و بحث قرار گيرد و يا با انتقاد علمى از اشكالات حاصله از آن، جواب داده شود.

مترجمان ما فرضيه «داروين» را ترجمه كرده و در اختيار جوانان مى گذارند، بدون آن كه به موازات نشر آثار «داروين» يا هواداران «داروينيسم»، آثار علمى و نوشته هاى دانشمندان مخالف را كه به طور علمى و منطقى از «داروينيسم» انتقادهايى كرده اند، ترجمه كرده و منتشر سازند.

در قبال اين اقدام، گروهى هم فقط مى توانند به تئورى «داروين» حمله كنند و آن را كفر و الحاد بشمرند، بدون آن كه مطالعه كنند و بحثى علمى در اين زمينه مطرح سازند و جالب تر اين كه فرزندان همين گروه! در دبيرستان ها و سپس در دانشگاه ها، «داروينيسم» و آخرين نظريات به اصطلاح علمى را در اين زمينه به