پذيرش ملت، امكان پذير نيست.

اكنون كه مسلمانان وظيفه دارند كه اين احكام و تعاليم اسلامى را مو به مو اجرا كنند و از طرفى اجراى صحيح آن ها، بدون تأسيس مركزى كه همه از آن جا الهام بگيرند، ممكن نيست، از اين روى مسلمانان بايد در چهارچوب تعاليم اسلامى، داراى تشكيلات و سازمان سياسى باشند كه در هر زمان، پا به پاى نيازمندى ها پيش برود.

اميرمؤمنان(عليه السلام) در يكى از سخنان خود به لزوم تشكيل حكومت اشاره مى كند و وجود حاكم جائر را بر هرج و مرج و زندگى جنگلى ترجيح مى دهد و يادآور مى شود كه اصولا حكومت، هدف نيست بلكه وسيله اى است براى يك زندگى آرام، براى گردآورى ماليات، براى جهاد با دشمن، براى حفظ امنيت راه ها و اخذ حق مستضعف از قوى و نيرومند، چنان كه مى فرمايد:

«انّه لابدّ للناس من أمير برّ أو فاجر، يعمل فى امرته المؤمن و يستمع فيها الكافر، و يبلّغ الله فيها الاجل، ويجمع به الفىء و يقاتل به العدوّ، و تأمن به السّبل و يؤخذ به للضعيف من القوىّ حتّى سستريح برّ و يستراح من فاجر».[1]

«بايد براى مردم امير و رئيسى باشد، خواه نيكوكار و يا بدكار، تا مؤمن در حكومت او به كار خود مشغول گردد، و كافر بهره خود را ببرد. بر اثر برقرارى نظم و آرامش، خداوند هر فردى را به اجل خود برساند، به وسيله اين حاكم ماليات جمع گردد، با دشمن نبرد شود، و راه ها ايمن گردد، و حق ناتوان از نيرومند گرفته شود، نيكوكاران در رفاه و از دست بدكاران در امان باشند».