پاسخ منفى دهيم به نظر مى رسد كه چالش هاى روز افزون ناشى از كثرت گرايى دينى در جهان مان را ناديده گرفته ايم، واقعيتى كه با پاسخ منفى به اين پرسش، ناديده گرفته خواهد شد اين فرمان قرآنى است كه ما بايد در تعامل با ديگران «شيوه گفتگو» در پيش بگيريم به طورى كه هرگونه ادعاى انحصارى نسبت به حقيقت در رد روابط مان با پيروان اديان ديگر مردود شمرده شود. (آل عمران / 64).

در تفسير آيات قرآن بايد «كل نگر» بود، نه «جزء نگر». متأسفانه نويسنده راه دوم را برگزيده است در حال يكه براى داورى درباره مقصود گوينده، بايد تمام كلمات مربوط به موضوع را ديد.

آيه مورد نظر وى را در گذشته مطرح كرديم، ايه ناظر به كثرت گرايى رفتارى است و اين كه تمام پيروان شرايع، تحت شرايطى مى توانند كنار هم زندگى كنند، و ارتباط به كثرت گرايى كلامى و يا رستگارى ندارد. خوشبختانه، مفاد آيه در طول چند قرن در كشورهاى اسلامى تحقق يافته و اقليت ها از آزادى در زندگى و عمل به سنت و آداب خود كاملا آزاد بوده اند.

نويسنده قبل از مراجعه به قرآن و سنت، مدعا را، مسلم گرفته، سپس به دنبال دليل رفته است، و با آيه اى استدلال مى كند كه شأن نزول آن درست بر خلاف پلوراليزم كلامى و يا رستگارى است. آيه درباره مسيحيان شهر «نجران» نازل شده است. و پيامبر از آنان خواست كه به آيين اسلام مشرف شوند، نخست از طريق برهان و دليل وارد شد. سرانجام پيشنهاد مباهله كرد، آنان هيچ كدام را نپذيرفتند، در نتيجه قرار شد با پرداخت ماليات سرانه به حكومت اسلامى، در كشور اسلامى زندگى كند، و دولت اسلامى نيز امنيت آنان را فراهم سازد.