ابن خلدون چيزى را دنبال كرده است كه به آن آگاهى ندارد و وارد ميدانى شده است كه مرد آن نيست. او در فصلى كه در مقدمه خود به مهدى اختصاص داده، پريشان گويى عجيبى كرده و مرتكب اشتباهات روشنى شده است. اصولاً او متوجه نشده است كه مقصود محدثان از اين جمله كه: «جرح بر تعديل مقدّم است» چيست؟!

ب . وى در آغاز فصل مربوط به مهدى اعتراف كرده است كه:

در ميان مسلمانان در طول قرون و اعصار مشهور بوده و هست كه در آخرالزمان حتماً مردى از خاندان پيامبر ظهور مى كند....

با اعتراف به اين كه موضوع قيام مهدى در ميان تمام مسلمانان در طول قرون و اعصار امرى مشهور و مورد قبول بوده و هست، آيا صحيح نبود كه او نيز اين عقيده مشهور را مثل ديگران بپذيرد؟ آيا نظريه وى، با وجود اعتراف به اين كه همه مسلمانان بر خلاف او عقيده دارند، نوعى كج روى و تك روى نيست؟ آيا همه مسلمانان اشتباه كرده اند و فقط ابن خلدون درست فهميده است؟!

اصولاً اين موضوع يك موضوع اجتهادى نيست، بلكه يك موضوع نقلى و غيبى است و جايز نيست كسى آن را با هيچ دليلى جز با كتاب خدا و سنت پيامبر(صلى الله عليه وآله)اثبات كند و دليل مزبور در اين جا نظريه مسلمانان را اثبات مى كند و آنان در اين موضوع نقلى داراى تخصص هستند.

ج . ابن خلدون پيش از نقد و بررسى اين احاديث مى گويد: «اينك ما در اين جا احاديثى را كه در اين باره نقل شده، ذكر مى كنيم».[1] و پس از نقل احاديث مى گويد: «اين است مجموع احاديثى كه پيشوايان حديث درباره مهدى و قيام او در آخرالزمان نقل كرده اند». و در جاى ديگر مى گويد: «آن چه محدثان از روايات مهدى نقل كرده اند، ما همه را به قدر توان در اين جا آورديم». (2)

…

در حالى كه وى بسيارى از احاديث مهدى را ناگفته گذاشته است، چنان كه