اخبار فراوانى وجود دارد كه مى رساند نام پدر آن حضرت «حسن»(عليه السلام)است. سرچشمه اين اختلاف آن است كه در بعضى از روايات اهل سنّت پيرامون ويژگى هاى آن حضرت، اين جمله از پيامبر اسلام نقل شده است: «...يواطئ اسمه اسمى و اسم أبيه اسم أبى...».[1] يعنى، اسم او (مهدى) اسم من، و اسم پدرش، اسم پدر من است.

قرائنى در دست است كه نشان مى دهد جمله اخير يعنى «اسم پدرش اسم پدر من است» عمداً يا اشتباهاً از طرف راوى به كلام پيامبر افزوده شده است و در گفتار آن حضرت فقط جمله: «اسم او اسم من است» وجود داشته است.

حافظ كنجى شافعى در اين باره مى گويد:

«تِرْمِذى»[2] اين حديث را نقل كرده، ولى جمله اخير در آن نيست.[3] نيز «احمد بن حنبل»، كه داراى قدرت ضبط و دقت بوده، اين حديث را در چند جا از «مسند» خود نقل كرده، ولى جمله اخير در آن ها نيست.[4]

«كنجى» اضافه مى كند: در اكثر رواياتى كه حافظان حديث و محدثان مورد وثوق اهل سنت در اين باره نقل كرده اند، جمله اخير نيست. فقط در حديثى كه شخصى به نام «زائدة» از «عاصم» نقل كرده، اين جمله به چشم مى خورد. و چون «زائده» چيزهايى از خود به حديث اضافه مى كرده است، نقل او اعتبارى ندارد.

گواه اين معنا، آن است كه راوى اين حديث، شخصى به نام «عاصم» است وحافظ ابونعيم در كتاب «مناقب المهدى»، سى و يك نفر از راويان اين حديث را نام برده كه همگى آن را از «عاصم» شنيده اند و در هيچ كدام جمله اخير نيست و فقط در نقل «زائده» اين جمله به چشم مى خورد كه طبعاً در مقابل آن همه