اين است كه نشان مى دهد: تندروترين گروه ها در ضديت با شيعه يعنى وهابيان نيز اين موضوع را پذيرفته اند، نه تنها پذيرفته اند بلكه به طور جدّى از آن دفاع مى كنند و آن را از عقايد قطعى و مسلّم اسلامى مى شمارند و اين، به خاطر كثرت دلائل و اسناد اين موضوع است. به علاوه اين مركز، به عنوان يك مركز جهانى و رابط بين ملل اسلامى فعاليّت مى كند.

در هر صورت در سال 1976 م شخصى به نام «ابو محمد» از كشور «كنيا» سؤالى درباره ظهور مهدى منتظَر از «رابطة العالم الإسلامى» كرده است. دبير كل اين مركز در پاسخى كه براى او فرستاده، ضمن يادآورى اين نكته كه «ابن تيميه» مؤسس مذهب وهابيّت نيز احاديث مربوط به مهدى را پذيرفته، متن رساله كوتاهى را كه پنج تن از علماى معروف كنونى حجاز در اين زمينه تهيه كرده اند، براى او ارسال داشته است. در اين رساله پس از ذكر نام حضرت مهدى و محل ظهور او يعنى مكّه چنين آمده است:

...به هنگام ظهور فساد در جهان و انتشار كفر و ستم، خداوند بهوسيله او مهدى جهان را پر از عدل و داد مى كند، همان گونه كه از ظلم و ستم پر شده است.

او آخرين خلفاى راشدين دوازده گانه است كه پيامبر در كتب صحاح از آن ها خبر داده است. احاديث مربوط به مهدى را بسيارى از صحابه پيامبر نقل كرده اند. از آن جمله:

عثمان بن عفان، على بن أبى طالب، طلحة بن عبيدالله، عبدالرحمان بن عوف، عبدالله بن عباس، عمار بن ياسر، عبدالله بن مسعود، ابوسعيد خُدرى، ثوبان، قرة بن اياس مزنى، عبدالله بن حارث، ابوهريره، حذيفة بن يمان، جابر بن عبدالله، ابوامامه، جابر بن ماجد، عبدالله بن عمر، انس بن مالك، عمران بن حصين و ام سلمه.

سپس اضافه مى كند: