نوح...»[1]. از اين آيه صريحاً برمى آيد كه خداوند ازپيامبران پيمان گرفته است، در اين صورت چگونه ممكن است پيمان خود را تبديل كند؟ هيچ يك از پيامبران به قدر چشم بر هم زدن به خدا شرك نورزيده اند، چگونه خدا كسى را به پيامبرى مبعوث مى كند كه بيش تر عمر خود را با شرك به خدا سپرى كرده است؟! و نيز پيامبر فرمود: «در حالى كه آدم بين روح و جسد بود (هنوز آفريده نشده بود) من پيامبر شدم».

باز يحيى گفت: روايت شده است كه پيامبر فرمود: «هيچ گاه وحى از من قطع نشد، مگر آن كه گمان بردم كه به خاندان خطّاب (پدر عمر) نازل شده است»، يعنى نبوت از من به آن ها منتقل شده است.

حضرت فرمود: اين نيز محال است، زيرا امكان ندارد كه پيامبر در نبوت خود شك كند، خداوند مى فرمايد: «خداوند از فرشتگان و همچنين از انسان ها رسولانى بر مى گزيند»[2]. (بنابر اين، با گزينش الهى، ديگر جاى شكى براى پيامبر در باب پيامبرى خويش وجود ندارد).

يحيـى گفت: روايت شـده است كه پيامـبر(صلى الله عليه وآله) فرمود: «اگر عذاب نازل مى شد، كسى جز عمر از آن نجات نمى يافت».

…

حضرت فرمود: اين نيز محال است، زيرا خداوند به پيامبر اسلام فرموده است: «و مادام كه تو در ميان آنان هستى، خداوند آنان را عذاب نمى كند و نيز مادام كه استغفار مى كنند، خدا عذابشان نمى كند»[3]. بدين ترتيب تا زمانى كه پيامبر در ميان مردم است و تا زمانى كه مسلمانان استغفار مى كنند، خداوند آنان را عذاب نمى كند.[4]