2. هرگز تهيدست نگردى.

3. هيچوقت زندانى نشوى.

و اما آن چه تو بايد تضمن كنى اين است كه هر وقت يكى از شيعيان ما به تو مراجعه كرد، هر كارى و نيازى داشته باشد، انجام بدهى و براى او عزت و احترام قائل شوى.

پسر يقطين قبول كرد، امام نيز شرائط بالا را تضمين نمود.[1]

امام ضمن اين گفتوگوها فرمود: مقام تو، مايه عزت برادران (شيعه) تو است، و اميد است خداوند بهوسيله تو، شكستگى ها را جبران و آتش فتنه مخالفان را خاموش سازد.

بارى على بن يقطين به پيمان خود وفادار بود و در تمام مدتى كه عهده دار اين سمت بود، دژى استوار و پناه گاهى مطمئن براى شيعيان به شمار مى رفت و در آن شرائط دشوار، در تأمين اعتبارات لازم براى حفظ حيات و استقلال شيعيان، نقشى مؤثر ايفا مى كرد.

يك مأموريت سرّى خطرناك

على بن يقطين به طور سرّى «خمس» اموال خود را به حضور پيشواى هفتم مى فرسـتاد و گاهى در شرائط حساس و خطرناك، اموالى براى آن حضرت مى فرستاد. دو نفر از ياران او نقل مى كنند كه روزى على بن يقطين ما را احضار كرد و اموال و نامه هايى به ما داد و گفت: دو مركب سوارى بخريد و از بيراهه برويد و اين اموال و نامه ها را به امام ابى الحسن(عليه السلام) (حضرت كاظم) برسانيد، به طورى كه كسى از وضع شما آگاه نشود.

اين دو نفر مى گويند: به كوفه آمديم و مركب سوارى خريديم و توشه راه تهيه نموديم و از بيراهه حركت كرديم تا آن كه به سرزمين «بطنُ الرَّمَه» رسيديم و