بكشيد، خونش به گردن من!

هارون از اين فتوا فوق العاده خوشحال شد و گفت: اگر امان نامه باطل است، خود; آن را پاره كن، ابوالبخترى آب دهان در آن انداخت و آن را پاره كرد!

هارون يك ميليون و ششصد هزار (درهم) به او انعام داد و او را به سِمَت قضاء منصوب نمود![1] ولى «محمد بن حسن» را به جرم اين رأى، مدت ها از دادن فتوا ممنوع ساخت[2] و به استناد به اصطلاح اين شوراى قضائى! يحيى را به قتل رسانيد.[3]

فتواى مصلحتى!

چنان كه اشاره شد، يكى از قضات خودفروخته «قاضى ابويوسف» بود كه از طرف هارون «قاضى القضات» [4] بود. او هميشه ملازم هارون بود و با قدرت