آلودگى هاى وليدبه رغم نقاط روشنى كه در زندگى و زمام دارى وليد به چشم مى خورد، وى داراى نقاط ضعف و تاريك بسيار و انحراف هاى آشكارى بود كه در بررسى زندگـى و زمام دارى وى نبايد ناگفته بماند. بنابه گفته مورخان، وليد مردى ستمگر و جبار بود، پدر و مادرش او را در كودكى، با هوسرانى و بى قيدى پرورش دادند، از اين رو وى فاقد ادب و شايستگى انسانى بود.[1]

او با علم نحو و ادبيات عرب آشنايى نداشت و تا آخر عمر نمى توانست قواعد عربى را به كار ببرد و هنگام گفتوگو، از لحاظ دستور زبان، مرتكب اشتباهات فاحش مى شد.

روزى در مجلس پدرش و در حضور عده اى، هنگام گفتوگو با يك نفر عرب، جمله بسيار ساده اى را غلط ادا كرد! پدرش او را مورد موأخذه قرار داد و گفت: «هركس زبان مردم عرب را به خوبى نداند، نمى تواند بر آن ها حكومت كند». وليد به دنبال اين جريان، همراه عده اى از دانشمندان علم نحو، وارد اطاقى شد و در را به روى خود بست و مدت شش ماه مشغول فرا گرفتن اين علم شد، ولى پس از اين مدت، نادان تر از روز نخست بيرون آمد![2]

شايد يكى از علل اين مسئله كه وى به گسترش علوم و فنون توجه نشان مى داد، محروميت خود او از دانش بود و مى خواست از اين رهگذر، بر نقطه ضعف خويش سرپوش گذارد!

فرمانروايان ستمگر

وليد عناصر فاسد و جنايت كار را، به عنوان امير و فرماندار و حاكم، بر سرنوشت مسلمانان مسلط كرده بود و اين عده عرصه را بر مردم تنگ ساخته بودند. يكى از عمال او «حجاج بن يوسف» بود كه وى را پس از مرگ عبدالملك،