به زندگى نه نشستى به پهلويم هرگز *** مگر خدنگ تو بنوازد استخوان مرا

نمايش نوزدهم در اسماء تحسين كه در مقام ستايش و تقديس، وارد بوده و در مورد هيجان و ميل طبع مستعمل هستند و آنچه به نظر رسيده، يازده كلمه است:

1) «آباد»: جرفادقانى گويد:

دل من جاى خرابست و در آن، گنج غمت *** باد آباد بر اين گنج و بران ويرانى

2) «آخ»;

3) «آفرين»;

4) «به»;

5) «په»;

6) «خه»;

7) «خهى»;

8) «زه»;

9) «زهى»;

10) «واح»;

11) «وه»;

چنانچه همه اين ها شايع و در السنه، داير بوده و ذكر مثال، موجب تطويل مقال; و اكثر آن ها بيشتر مكرّراً استعمال يابند.

نمايش بيستم، اسماء تنبيه چند تا است: «زنهار» و «زينهار» و «ها» و «هان» و «هلا» و «هين» و مانند اين ها.

نمايش بيستويكم، اسماء تعجّب: «چه چه» و «خنك» و «خنكا» و «خوش» و «خوشا» و «وه» و مانند اين ها.

تنبيه: مخفى نماند كه كلمات تحسين و تعجّب و تنبيه و ترجّى كلا از قبيل اسم; و در جزو حروف شماريدن آن ها ـ چنانچه از بعضى ادبا ناشى شده ـ خطا بوده و در اسماء ترجّى، خطاى مركّب مى باشد، زيرا كه علاوه بر عدم حرفيّت، ترجّى را هم نمى باشند چنانچه روشن گرديد.