ريشه يك چنين دو بر داشت متناقض اين است كه در تفسير آيه نخست، از سياق آيات صرف نظر شده و آيه بريده از ماقبل و مابعد مورد تفسير قرارگرفته است در صورتى كه اگر به خود قرآن مراجعه شود، روشن مى گردد كه اين آيه جزئى از مجموع آيات بيست و شش گانه ( آيات 11 ـ 36) سوره اعراف است كه همگى بيانگر حادثه اى است كه در آغاز آفرينش انسان رخ داده است، يعنى مربوط به زمان خلقـت آدم و بيرون رفـتن او از بهشت و استـقرار وى با فرزنـدانش در روى زمـين مى باشد.

درچنين موقع است كه خدا به فرزندان آدم خطاب مى كند و مى گويد: اى فرزندان آدم، اگر به سوى شما پيامبرانى بيايند هركس پرهيزگارى را پيشه خود سازد، و راه اصلاح بپيمايد براى او ترس واندوهى راه ندارد.

شكى نيست كه پس از استقرار آدم در روى زمين پيامبران بى شمارى براى راهنمائى بشر از سوى خدا آمده اند و برنامه همگى اين بود:( فَمَنِ اتَّقى وَ اَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنوُنَ) ( الأعراف، آيه 35).

و يك چنين خطاب در سرآغاز خلقت، مانع از آن نيست كه پيامبر ما، پيامبرخاتم باشد وبه وسيله او باب نبوت كه ساليان درازى بود كه به روى بشر باز بود، به عللى بسته گردد.

نتيجـه ايـن كـه: قـرآن، خطاب آن مقطع از زمان را براى ما نقل و حكايت مى كند، نه اين كه از جريانى كه پس از نزول، تحقق خواهد يافت،گزارش مى كند.

واين حقيقت در صورتى روشن مى گردد كه بدانيم قرآن در آيات بيست و ششگانه خود، فرزندان آدم را سه بار با جمله « يابنى آدم» مورد خطاب قرارداده و فرموده است:

1 ـ ( يا بَنِى آدَمَ قَدْ اَنْزَلْنا عَلَيْكُمْ لِباساً..) ( اعراف، آيه 26 ).

2 ـ ( يا بَنِى آدَمَ لا يَفْتِنَنَّكُمْ الشَّيْطانُ كَما اَخْرَجَ اَبَوَيْكُمْ ...)

( اعراف، آيه 35).