شد و « شكر» بشر را در مقابل نعم الهى با عبادت و پرستش يكسان گرفت ـ لذا ـ اصرار ورزيده كه جمله شرطيه نمى تواند متعلق به ( اعبدوا) باشد زيرا در اين صورت معنى آيه چنين مى شود ( اگر خدا را عبادت كننده ايد اورا عبادت كنيد) واين مفهوم صحيح نيست، سپس تلاش نموده كه اثبات كند، كه جمله شرطيه متعلق به « كلوا» است و مفهوم صحيح آيه چنين است كه اى مؤمنان از روزيها بخوريد اكر خدا را عبادت كنندگانيد.

از آنجا كه نويسنده در اين بحث سنگ اساسى را كج نهاده ناچار بنايى كه روى آن نهاده است تا آخر كج رفته است ما در مطلب پيش اثبات نموديم كه هرگز اين دو لفظ از نظر لغت يك معنى ندارند بلكه دو مفهوم متغاير دارند و ميان مصاديق آنها از نسب اربع عموم و خصوص مطلق است ـ لذا ـ تفسير « اشكروا» با جمله (اعبدوا) كاملاً اشتباه است، و اساساً « شكر» با بى است و پرستش باب ديگر، شكر مخلوق جائز و عبادت و پرستش مخلوق حرام است و تقارن مصداقى دليل بر بيگانگى در مفهوم نيست وتفاوت اين دو بسيار روشن است.

1 ـ شكر از نظر مفهوم غير عبادت است، شكر سپاسگزارى است، وعبادت پرستش است و اين دو لفظ مفهوماً و مصداقاً باهم فرق دارند.

2 ـ شكر تعظـيم منعـم است در بـرابـر كسى كه نيكـى كرده است چنان كه مى گويد:

« اَلشُّكْرُ هُوَ الْوَصْفُ بِالْجَمِيلِ الإخْتِيارِى عَلى وَجْهِ التَّعْظِيمِ وَ التَّبُجِيلِ عَلىَ النِّعْمَةِ بِاللِّسانِ وَ الْجِنانِ وَ الأرْكانِ».

( شكر: ثناگوئى است در برابر نعمت خواه با زبان و خواه با بدن و قلب (ادراكات).

درحالى كه « عبادت» خضوع در برابر خدا است.

3 ـ پرستش غير خدا حرام است، ولى تشكر از نيكى ديگران لازم است .