بنابراين : بايد آخرين شريعت از شرايع آسمانى در تمام قسمتها كاملترين برنامه ها را عرضه كند، يعنى: در باره معارف و اصول عقائد مسائلى را پى ريزى كند، كه بزرگترين فلاسفه ودانشمندان الهى در برابر آن سرتسليم فرود آورند، ويا از نظر مسائل اجتماعى كليه جهات زندگى بشر را مورد بررسى قرار دهد، به حدى كه بشر قرن بيستم، خود را از هرقانون غير آسمانى بى نياز بداند.

اتفاقاً جريان نيز چنين است اسلام جهت رهبرى بشر درتمام عصرها از طريق وحى آنچه كه براى زندگى فردى واجتماعى دنيوى واخروى او لازم و ضرورى بود بيان كرده است اگر مى گويند كه دين اسلام كاملترين شرايع آسمانى است منظور همين است.

به ديگر سخن: هريك از شرايع آسمانى كلاسى است براى تربيت انسان كامل واداره جامعه، و هركلاسى نسبت به افراد ويژه خود، برنامه جامع و كامل د ارد و هرگز نمى توان محتويات آن را نسبت به افراد مخصوص آن كلاس ناقص و نارسا خواند، ولى در عين حال محتواى هركلاسى نسبت به كلاس بالاتر نمى تواند كافى و وافى باشد، بلكه براى بالا بردن سطح معلومات بايد افراد را به كلاسهاى بالاتر با برنامه هاى جامع تر اعزام كرد.

با شروع نزول وحى الهى كلاسهاى تربيتى انسان ها، آغاز به كار كرد و شريعت آسمانى هرزمان نسبت به جامعه آن زمان، بالاترين وجامع ترين كلاس بود، ولى تكامل جامعه و بالا رفتن فكر وانديشه ها ايجاب مى كرد كه براى جامعه متكامل كلاس بالاترى تربيت داده شود واو با معارف بلند ومقررات جامع ترى آشنا گردد.

اگر كسى مى گويد: آئين اسلام كامل ترين شرايع آسمانى است، مقصود او از اين جمله اين نيست كه نعوذ باللّه خدا نسبت به جوامع قبلى، آئين ناقص و شريعت نارسا فرستاده آنگاه آن را با شريعت آخرين پيامبر، تكميل كرده است، بلكه مقصود اين است كه محتواى شريعت حضرت موسى و يا حضرت عيسى كامل ترين و جامع ترين شريعت نسبت به نيازهاى افراد زمـان خـود بود، ولـى جامعـه انسانى