مأمور به سئوال خود پيامبر است و مسئول خود ذات انبياء است نه كتابهاى آنها، و نه پيروان واصحاب آنها حالا اگر از جانشينان پيامبر كه به تنصيص رسول گرامى «قرين» قرآنند، روايت اطمينان بخشى به دست مان برسد و براى ما توضيح دهد كه مقصود سئوال از خود آنها نيست، بلكه منظور مراجعه به كتابها و پيروان آنها است، البته ما از جان و دل مى پذيريم و مى فهميم كه روز نزول قرآن قرائنى (حاليه) دركار بوده و ياران رسول خدا نيز همين معنا را فهميده اند، واگر چنين روايتى از مصدر وحى ورسالت به دستمان نرسيد، هرگز ماحق نداريم چنين تصرفى را در قرآن بنمائيم و با نداى رسول گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم) « مَنْ فَسَّرَ الْقُرْآنَ بِرَأْيهِ فَلْيَتَبَؤا مَقْعَدَهُُ مِنَ النّارِ» مخالفت ورزيم.

اگر ما بر اثر كوچكى انديشه و كمى معلومات، نتوانستيم درك كنيم كه پيامبر اكرم چگونه در اين نشأت با پيامبران كه نشأت ديگرى به سر مى برند ملاقات مى كند و از آنها سئوال مى نمايد اين سبب نمى شود كه بى خود ظاهر آيه را تأويل نموده و آن را بازيچه انديشه هاى كوچك خود قرار دهيم.

نويسنده تفسير مى گويد: وقتى خدا به پيامبر مى فرمايد: «اسئل» : سئوال كن» لازم نيست كه اين سئوال حضورى باشد( حضرت محمد (صلى الله عليه وآله وسلم) حضوراً از سائر پيامبران سئوال كند) بلكه مقصود اين استكه اى محمد از علماى اهل كتا ب و كتب آسمانى استفسار كن كه آيا پيامبران سابق در كدام كتاب جزبه سوى خداى واحد دعوت كرده اند سپس مى گويد آيه مورد بحث مانند آيه زير است:

( فَاِنْ كُنْتَ فِيْ شَكّ مِمّا اَنْزَلْنا اِلَيْكَ فَسْئَلِ الَّذِينَ يَقْرَؤنَ الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكَ) (يونس،آيه 94)

اگر در آنچه ما به تو نازل كرده ايم در شك هستى از كسانى كه كتاب را قبل از تو مى خواندند، بپرس يعنى « از علماء اهل كتاب سئوال كن» آنگاه در صدد رد روايتى بر آمده و مى گويد: بعضى قائلند كه اين آيه در خصوص معراج نازل شده پس از آنكه انبياء پشت سر پيامبر نماز خواندند، خدا خطاب به پيامبر نمود و