شرحها

اشاره

در آیات گذشته برای مجسم شدن حال منافقان مثل روشن کردن آتش و واقع شدن در محیط رعد و برق بیان گردید، در اینجا به عنوان دفع دخل گفته شده مبادا مردم به مثل زدن خدا اعتراض کنند، خدا از زدن هیچ مثلی باک ندارد، چون با این مثلها بسیاری را هدایت و بسیاری را گمراه می‌کند ولی گمراهی از آن فاسقان است، آن گاه در دو آیه اخیر با توجه دادن بنظام خلقت برای «اعْبُدُوا رَبَّکُمُ» که در گذشته بیان شد استدلال شده است.
26- إِنَّ اللَّهَ لا یَسْتَحْیِی أَنْ یَضْرِبَ مَثَلًا ما بَعُوضَةً فَما فَوْقَها فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا فَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ أَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَیَقُولُونَ ما ذا أَرادَ اللَّهُ بِهذا مَثَلًا یُضِلُّ بِهِ کَثِیراً وَ یَهْدِی بِهِ کَثِیراً وَ ما یُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفاسِقِینَ.
لفظ «ما» در مثلا ما» مفید کثرت و ابهام است یعنی: هر مثلی که باشد و به احتمال ضعیف، زائد و برای تأکید است و بَعُوضَةً فَما فَوْقَها بیان «مثلا»