نکته‌ها

توحید سبب یک‌رنگی جوامع بشری و از بین برنده امتیازات پوچ و بی‌معنی است اعتقاد به توحید منشأ تمام کمالات است، فکر آدمی را از محیط مادی بالاتر برده و با ملکوت اعلی مربوط می‌سازد، توحید آدمی را از بندگی طاغوت‌ها.
جلادها، سرمایه‌دارها می‌رهاند و به حکم إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ از همه جز خدا بی‌نیاز می‌کند.
انسان خدا ناشناس باید عیاش، مزاحم، ظالم، شهوتران و بدکار باشد و اگر چنین نباشد احمق و نادان است زیرا برای چه خوبی کند و خوب باشد و برای چه ظالم و شهوتران نباشد مگر خدایی، پاداش و عذابی در کمین اوست؟
ولی جامعه‌ای که اهل توحید است، خدایی حی و قیوم در بالای سر می‌بیند، عذاب و پاداشی را در انتظار خود می‌داند باید نیک و نکوکار باشد جامعه بی‌توحید جامعه حیوانها است.
دین انسان را به راهی می‌خواند که قابل فهم و درک است، اصولی که ادیان ارائه داده‌اند همه قابل فهم و موجب سعادتند، پیامبران انسانها را به چیز ناشناخته نخوانده‌اند تا کورکورانه قبول کنند و نفهمند، پیامبران همه به زبان مادری و ساده و آسان با مردم سخن گفته‌اند، تا دانا و نادان هر دو کلام آنها را فهمیده‌اند به حکم: نحن معاشر الانبیاء امرنا ان نکلم الناس بقدر عقولهم مطابق فهم مردم سخن گفته‌اند، پس راه خدا راه ساده و آسان و قابل فهم است.
سعادت جامعه بشری در صورتی امکان‌پذیر است که رنگ توحید داشته