[سوره البقرة (2): آیات 200 تا 203]

اشاره

فَإِذا قَضَیْتُمْ مَناسِکَکُمْ فَاذْکُرُوا اللَّهَ کَذِکْرِکُمْ آباءَکُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِکْراً فَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا وَ ما لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ (200) وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ (201) أُولئِکَ لَهُمْ نَصِیبٌ مِمَّا کَسَبُوا وَ اللَّهُ سَرِیعُ الْحِسابِ (202) وَ اذْکُرُوا اللَّهَ فِی أَیَّامٍ مَعْدُوداتٍ فَمَنْ تَعَجَّلَ فِی یَوْمَیْنِ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ وَ مَنْ تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ لِمَنِ اتَّقی وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّکُمْ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ (203)
200- وقتی که عبادتهای خود را تمام کردید خدا را یاد کنید همانطور که پدران خود را یاد می‌کنید یا خوبتر از آن، از جمله مردم کسی است که می‌گوید: پروردگارا به ما در دنیا (از دنیا) عطا کن. او را در آخرت نصیبی نیست.
201- و از جمله آنها کسی است که می‌گوید خدایا به ما در دنیا نعمت خوب و در آخرت نعمت خوب عطا فرما و ما را از عذاب آتش نگاهدار.
202- آنها از آنچه کرده‌اند نصیبی دارند و خدا در حساب کردن سریع است.
203- خدا را در روزهایی چند یاد کنید هر که در دو روز (در کوچ از منی) تعجیل کند گناهی بر او نیست و هر که تأخیر نماید گناهی بر او نیست در مورد آن کس که پرهیز کرده است از خدا بترسید و بدانید که به سوی او جمع می‌شوید.

کلمه‌ها

قضیتم: قضاء در اصل به معنی فیصله دادن به امر است به معنی اراده، حکم، اعلام، تمام کردن و غیره به کار رود که هر یک نوعی فیصله دادن