کلمه‌ها

میته: میت و میّت هر دو به معنی مرده است. میته مؤنث میت حیوانی است که بدون ذبح شرعی مرده، خواه خود بخود مرده و یا به ذبح غیر شرعی.
خنزیر: خوک. جمع آن در قرآن خنازیر است.
اهل: اهلال به معنی بلند کردن صداست. ماه را از آن هلال گویند که به وقت دیدن آن صدا بلند کرده به یکدیگر نشان می‌دهند.
اضطر: اضطرار: احتیاج و اجبار. آن در واقع حمل غیر بر ضرر است، تحمیل کننده شاید شخص دیگر و یا حالتی در خود شخص باشد مانند گرسنگی و غیره.
باغ: اسم فاعل از بغی به معنی طلب، باغی: طالب و مایل.
عاد: اسم فاعل است از عدو به معنی تجاوز.
اثم: گناه ضرر بقره/ 219.
غفور: غفر به معنی پوشاندن و مستور کردن است غفران گناه پوشاندن و ناپدید کردن آنست غفار و غفور صیغه مبالغه هستند یعنی بسیار آمرزنده.