کلمه‌ها

ملک: (بضم- میم) حکومت. جهانداری.
سلیمان: علیه السّلام پسر داود، از انبیاء مشهور بنی اسرائیل است که پیامبر و جهاندار بود.
شیاطین: شطن به معنی دور شدن از خیر است و شیطان دور شده (بقره/ 14) مراد از شیاطین در آیه ظاهرا انسانهای شرور هستند مثل شَیاطِینَ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ انعام/ 112.
سحر: جادو. رجوع شود به «نکته‌ها».
بابل: مملکتی بود در محل کنونی مملکت عراق، مرکز آن نیز نامش بابل بود.
هاروت: از ظاهر آن معلوم می‌شود که هاروت و ماروت دو فرشته بودند به «نکته‌ها» مراجعه شود.
خلاق: نصیب خوب. در قاموس قید «وافر» را اضافه کرده است.
لو: لو هم برای شرط آید و هم برای تمنی. آن در هر دو آیه به معنی تمنی و آرزو است.
مثوبة: ثواب و پاداش. اصل ثوب به معنی رجوع است، پاداش را از آن ثواب گویند که به شخص عامل بر می‌گردد (قاموس قرآن).

شرحها

در این دو آیه شیوع جادو گروی در بنی اسرائیل بیان شده و اینکه شایع کرده بودند: سلیمان در اثر جادوگری به حکومت رسید، نقل ورد شده است.
102- وَ اتَّبَعُوا ما تَتْلُوا الشَّیاطِینُ عَلی مُلْکِ سُلَیْمانَ