آورده‌اند كه پادشاهي بود، در اوج دولت، و شرف سلطنت، او را پسري بود در نهايت جمال و كياست، و رشد و نزاهت. آن پادشاه فرمان داد، تا هر كجا كه دانائي و زيركي و عالمي و كاملي باشد، [5] بجهت (تعليم) آن پسر جمع كردند و يكي را از ان كاملان كه در همه انواع فضل و علم و اصناف عقل و هنر، بر همه فايق و راجح بود برگزيد، و او را به تعليم آن قرة العين [6] خود نصب كرد، و فرمود كه ميبايد تا [7] اين فرزند به تفهيم و تعليم (و تلقين) و تمكين تو همه حقايق ملت، و دقايق دولت، و رموز عقل، و كنوز نقل، و شرائط ملكداري، و طريق [8] بختياري، و امور رعيت‌پروري، و سنن عدل گستري را ضبط كند، و بر مجاري و مطاوي [9] از جمله [10] وقوف يابد.
آن كامل روي قبول بر زمين خدمت نهاد و بكار مشغول گشت، چون مدت تعليم بسر آمد و زرع تفهيم ببر آمد [11] آن فرزند كه ثمره شجره ملك [داري] بود بهمه انواع تزيين يافت. پادشاه را از حال كمال فرزندش اعلام دادند، فرمود: كه آن استاد را فردا بامداد بدرگاه سلطنت حاضر بايد شد، و شهزاده را حاضر بايد كرد [12] تا انواع (در) هنر را كه تعليم گرفته است، در سلك عرض كشد، چنانچه همه خواص و عوام را كمال عقل و جمال علم، و احوال كياست، و افعال فراست [13] پسر من ظاهر (و روشن) گردد چون آن [14] فرمان صادر شد (آن) استاد سه روز از [خدمت] پادشاه مهلت خواست.