در شرح حال مولف در عنون اجداد مادري وي ذكري از ابن قدوه رفته، و بحوالت ابن اثير نوشتيم، كه اين دانشمند مشهور را با امام فخر الدين رازي مكاوحتي در هرات افتاد، و طوري كه يافعي شرح ميدهد، سلطان شهاب الدين غوري به امام فخر رازي احترامي زياد داشت، كه بر كراميان ناگوار افتاد، و روزي در هرات با قاضي مجد الدين ابن قدوه فراهم آمدند، و با امام رازي مناظرها كردند، كه در نتيجه كار به فتنه و جدال كشيد، و سلطان عساكر خود را به تسكين آن فتنه گماشت، و اين واقعه در سال (595 ه) اتفاق افتاد، و سلطان برازي امر داد كه از هرات بيرون رود و همواره بين كراميان و امام رازي اختلافي شديد پديدار بود، تا جائي كه گويند هم اين طايفه امام را زهر دادند، و بكشتند در هرات روز دوشنبه صبح عيد فطر سال مذكور.
(مرآة الجنان عبد الله يافعي ج 4 ص 9 طبع دكن و همچنان ص 478 ج 3 همين كتاب)