ملك اختيار الدين يوزبك (از) اصل قبچاق [1] بود، و بنده سلطان شمس الدين، در پاي كاليور [2] نايب چاشني‌گير بود، چون تخت مملكت بسلطان ركن الدين رسيد [در عهد او نيك خواص شد و] شغل امير مجلسي بدو حواله افتاد [3] و بعد از ان او را شحنگي پيلان فرمود، و بغايت قربتش مخصوص گردانيد، چون در صحراء تراين [ان] بندگان سلطان [4] خروج كردند جماعت اكابر چون تاج الملك [5] و بهاء الملك و كريم الدين زاهد و نظام (الدين) شرقاني شهادت يافتند، از سر غوغائيان آن طايفه يكي ملك يوزبك بود، چون تخت به سلطان رضيه رسيد، او امير آخر شد و چون سلطان معز الدين به تخت نشست، و جماعت ملوك و اكابر، دهلي [6] را در بندان دادند، ملك يوزبك با ملك قراقش بخدمت سلطان معز الدين در شهر آمدند، روز سه‌شنبه سلخ ماه شعبان سنه تسع و ثلاثين و ستمائة، و چندگاه خدمت پسنديده كرد، مهتر مبارك شاه فرخي، كه بر سلطان معز الدين استيلا يافته بود، و ملوك و امراء ترك را از حضرت مستريد [7] گردانيده سلطان را بران [8] تحريض نمود تا ملك يوزبك را با ملك قراقش بگرفت و مقيد گردانيد، روز چهارشنبه نهم ماه مبارك رمضان سنه تسع و ثلاثين و ستمائة، چون شهر گشاده شد، روز سه شنبه هفتم ماه ذي القعده سنه تسع ملك يوزبك مخلص شد، سلطان علاء الدين چون به تخت نشست، تبرهنده اقطاع او گشت، بعد از ان لوهوريك چندي اقطاع او شد، او را از آنجا با ملك نصير الدين محمد بندار [9] مكاوحت افتاد، و بعد از آن با حضرت مخالفت