اين كتاب نيز از مراجع مؤلف است، كه در آغاز طبقه (23) دو بار نام آنرا مي‌برد، و مؤلف آنرا ابي عبد الله بن عبد الرحمن بن عبد الله ابي الليث الشيباني مي‌نويسد.
ولي اين احداث الزمان، ما سواي احداث الزماني است، كه حاجي خليفه ذكر مي‌كند، چه وي مؤلف آنرا ابي سليمان داود بن محمد الاودني الحنفي مي‌شمارد، كه در اودنه يكي از قراي بخارا ميزيست. [1]

در آغاز طبقه 23 مؤلف ما ازين كتاب حديثي را نقل مي‌كند، و در مآخذ وي شامل است. سنن ابي داود از جمله صحاح سته و از كتب معروف حديث است، كه مؤلف آن سليمان بن الاشعث بن اسحق الاسدي السجستاني است، كه در سال (202 ه) متولد و در شوال سال (275 ه) در بصره از جهان رفت، وي احاديث را از احمد بن حنبل و عثمان بن ابي شيبه و قتيبه بن سعيد و ديگر ائمه بزرگ شنيد، و وقتي كه كتاب سنن خود را در حضرت استاد احمد بن حنبل عرضه داشت قبول افتاد، و پسنديده گرديد خلاصه:- ابو داود سجستاني از ائمه بزرگ حديث بوده، و كتابش هم در بين اهل علم و دانشمندان اسلامي شهرتي دارد و ابراهيم حربي گفته بود:- وقتي كه ابو داود به تاليف سنن خويش پرداخت، علم حديث را نيكوتر از آهن داود (ع) بخود نرم‌تر و ملايم‌تر ساخت [2]

از كتب معروف تاريخ است، كه در سال (355 ه) در شهر بست كنار هيرمند بنام البدو و التاريخ از طرف فيلسوف و متكلم و مورخ عربي مطهر بن طاهر المقدسي نوشته شده، و در سال (1899 ع) بسعي خاور شناس معروف كلمان‌هوارت (ClamentHauort( در شش جلد از پاريس با ترجمه فرانسوي آن چاپ و نشر شده است، حاجي خليفه اين كتاب را بنام ابو زيد احمد بن سهل بلخي نسبت داده و ناشر كتاب هم بر چند جلد اول آن همين نام را نوشت، ولي در اواخر ملتفت گرديد، و نام مؤلف اصلي آنرا دريافت و طبع كرد