ثقات چنين روايت كرده‌اند: كه جغتاي ملعون مدام در ايذاء مسلمانان جد مي‌نمود، و اسباب مي‌انگيخت، تا بلاء و زحمتي بر اهل اسلام لاحق گردد، و بقيه مسلمانان را قلع كند، و مستأصل گرداند، چنانچه از مسلمانان به هيچ موضعي علامتي و بقيه‌يي نماند، و در انتشار آن فتنه قصد و كوشش مي‌كرد، و جماعت مغلان و ديگر نوينان و بهادران را بران ميداشت، تا از مسلمانان كلماتي و حركاتي باوكتاي ميرسانيدند، كه موجب زحمت و ضرر (اهل) اسلام ميبود، و سبب قمع و هلاك ايشان ميشد، تا وقتي كه يكي از رهبانان بت‌پرست كه بزبان تركان اين جماعت را توينان [1] ميگويند، بران داشت، تا پيش [2] اوكتاي آمد، و گفت من چنگيزخان را در خواب ديدم، مرا فرمان داده است تا بتو برسانم، تو كه اوكتاي و پسر او نصب كرده چنگيزخاني [3] (به هيچ) وجه آن فرمان را مهمل نه گذاري! و از ان يسه [4] عدول و امتناع (نه) نمائي! نبايد كه رضاي چنگيزخان در نيابي! و آن فرمان آنست: كه چنگيزخان فرموده است، كه مسلمان بسيار شده است [5] و بعاقبت بر افتادن ملك مغل از مسلما (نا) ن خواهد بود- اكنون مي‌بايد،