اما شهر فيروز [ه] كوه، كه دار الملك سلاطين غور بود، در شهور سنه سبع [و] عشر و ستمائة، اقلان چربي [3] با حشمهاي مغل بدر شهر آمد و بيست و اند روز جنگهاي قوي كرد (ند) و نامراد بازگشت [4] خلق فيروزه كوه با ملك مبارز الدين سبزواري [5] خلاف و خروج كردند، و مبارز الدين بضرورت به قلعه بالا رفت، و آن قلعه‌يي بود، بر شمالي مشرقي شهر بر سر كوه بلند و شامخ، و بدان [6] موضع در عهد سلاطين غور يك قصر بزرگ بيش نبود، و رفتن ستورها بر ان ممكن نبود (ي) اما درين عهد ملك مبارز الدين سبزواري آن قلعه را معمور كرده [7] بود، و در دور سر آن كوه (باره) بركشيد [ه] و راه آن قلعه چنان كرده بود، كه شتر (با) بار، بران قلعه بر رفتي، و مرد [ي] هزار را امكان مقام بودي و چون ميان اهل (شهر) فيروزه كوه، و ملك مبارز الدين، مخالفت افتاد، مبارز الدين در قلعه بالا رفت، اهل شهر بخدمت ملك قطب الدين حسن [8] طاب ثراه، مكتوب [9] نبشتند، و آمدن او را استدعا نمودند و ملك قطب الدين با لشكر غور [10] در فيروز كوه رفت، و پسر عم خود ملك عماد الدين زنگي بعلي [11] را در فيروزه‌كوه نصب كرد، و آن [12] حال در شهور سنه ثمان [و] عشر و ستمائة بود، چون لشكر كفار از غزنين با اوكتاي بطرف غور آمدند، يك فوج مغافصه بر فيروزه كوه براند [ند] ملك عماد الدين زنگي را در شهور سنه تسع [و] عشر و ستمائة شهيد كردند، و خلق (شهر) را به شهادت رسانيدند، و مبارز الدين