بدهيد چون نكرديد خدا شما را بخشيد پس برپا داريد نماز را و بدهيد زكاة را و اطاعت كنيد خدا و رسول او را و خدا عالم است بآنچه شما ميكنيد پس معلوم شد كه معاتبات اين آيات متوجه همه صحابه شد بغير آن حضرت كه عمل باين امر نمود باتفاق مفسران و حافظ ابو نعيم و ساير مفسران از مجاهد روايت كرده‌اند كه حضرت امير عليه السّلام فرمود كه آيه‌اى در قرآن هست كه عمل بآن نكرده است كسى پيش از من و عمل بآن نخواهد كرد احدى بعد از من و آن آيه نجوى است من يك دينار داشتم و بده درهم فروختم و هرگاه خواستم رازى بگويم يكدرهم تصدق نمودم تا آنكه آيه منسوخ شد و در روايت ديگر فرمود كه ببركت من خدا تخفيف داد اين حكم را از اين امت و سدى روايت كرده است از ابن عباس كه مردم در خلوت با حضرت رسول (ص) راز ميگفتند هرگاه حاجتى داشتند و اين امر بر حضرت رسول دشوار شد پس حقتعالى واجب گردانيد بر هر كس كه خواهد در پنهان رازى بگويد آنكه تصدق كند بصدقه پس مردم دست از راز گفتن برداشتند و بر ايشان دشوار شد و حافظ ابو نعيم در كتاب ما نزل من القرآن فى على بچندين سند از ابن عباس روايت كرده است كه چون اين آيه كريمه نازل شد كسى قدرت نداشت كه با حضرت راز گويد تا آنكه پيشتر تصدقى بكند پس اول كسى كه تصدق كرد على بود دينارى را بده درهم فروخت و ده راز با حضرت رسول (ص) گفت و در هر رازى يك درهم تصدق كرد و بروايت ديگر از ابن عباس روايت كرده است كه چون اين آيه نازل شد مردم ترك كردند راز گفتن با آن حضرت را و بخل ورزيدند از تصدق كردن و حضرت امير (ع) تصدق كرد و راز گفت و كسى غير او از مسلمانان تصدق نكرد پس منافقان گفتند على اين كار را نكرد مگر براى آنكه كار پسر عمش را رواج دهد بدان كه اختصاص آن حضرت باين فضيلت منقبتى است عظيم از مناقب آن حضرت و از اينجا معلوم ميشود كه آنچه مخالفان وضع كرده‌اند از احاديث باطله كه خلفاى جور ايشان بذل اموال عظيمه در راه دين كرده‌اند محض افتراست و معلوم است كه اگر اعتنائى بامر دين مى‌داشتند در عرض ده روز عاجز نبودند از آنكه يكدرهم بلكه يك‌دانه خرما تصدق كنند تا مورد اين معاتبات نگردند.

(هفدهم) آيه‌ وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا

يعنى چنگ زنيد در ريسمان خدا همگى و پراكنده مشويد حبل خدا كنايه است از چيزى كه حقتعالى سبب نجات اين امت گردانيده و در احاديث بسيار وارد شده است كه مراد اهل بيت رسول (ص) اند چنانچه ثعلبى در تفسير خود روايت كرده است از ابان بن تغلب از امام جعفر صادق (ع) كه فرمود مائيم‌