رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم كه محبت على حسنه‌ايست كه ضرر نمى‌رساند بآن سيئه‌اى و بغض على سيئه‌ايست كه نفع نمى‌بخشد بآن حسنه‌اى و ايضا از آن حضرت روايت كرده‌اند كه محبت على عليه السّلام گناهان را مى‌خورد چنانچه آتش هيمه را مى‌خورد و هروى در غريبين روايت كرده است از عبادة بن الصامت كه گفت ما امتحان ميكرديم اولاد خود را بمحبت على بن أبي طالب عليه السّلام پس هر يك را كه مى‌ديديم كه آن حضرت را دوست نمى‌دارند مى‌دانستيم كه آن حلال زاده نيست و اخبار در اين باب از طريق مخالف و موافق مافوق حد و احصا است و از سياق اين اخبار بر هر عاقل بصير و هر عالم خبير معلوم است كه مراد باين اخبار يا امامت است يا مرتبه‌اى كه فوق امامت باشد و لازم دارد امامت را زيرا كه ممتاز بودن شخصى در ميان جميع امت با آنكه محبتش علامت ايمان و حلال‌زادگى است و سعادت ابدى و دخول بهشت جاودانى و محبت او محبت خدا و رسول باشد و دشمنى او نشانه نفاق و حرام‌زادگى و شقاوت ابدى و عذاب جاودانى و دشمنى خدا و رسول باشد نميتواند بود مگر آنكه پيشوا و خليفه خدا و جانشين رسول خدا باشد و ولايت او جزو ايمان و اسلام باشد و بلكه مستلزم حصول ساير اركان اسلام و ايمان باشد و اين معنى بدون مرتبه جليله امامت كه تالى مرتبه نبوت كبرى است منصور نيست و ساير مؤمنان هر چند محبت ايشان از جهة ايمان مورث ثواب است و آن بمحبت ايمان بر مى‌گردد اما چنان نيست كه محبت ايشان فى نفسه واجب و مستلزم حصول ايمان باشد و بغض ايشان نه از جهت معصيت اگر چه بد است اما نهايتش آنست كه اگر اظهار كنند گناه كبيره باشد اما موجب نفاق و خروج از ايمان و استحقاق عذاب ابدى نيست پس معلوم شد كه ولايت آن حضرت تالى شهادتين است و هم چنانكه بانكار توحيد و رسالت از ايمان و اسلام بدر مى‌روند بانكار ولايت بلكه ترك محبت آن حضرت از ايمان بلكه از اسلام بدر مى‌روند اگر كسى گويد بنا بر آنچه گفتى لازم آيد كه رتبه آن حضرت بالاتر از رتبه نبوت باشد زيرا اگر چه انكار نبوت مستلزم دخول نار مى‌شود اما اقرار به آن مستلزم حصول ايمان و دخول بهشت نيست جواب گوئيم هر چند اقرار بنبوت افضل است و آن اصلست اما چون اقرار بامامت لازم دارد اقرار بنبوت را و اقرار بنبوت لازم ندارد اقرار به امامت را و اقرار به امامت از جمله اجزاء ايمانست از اين جهة اقرار به امامت موجب نجات است و اقرار بنبوت بتنهائى موجب نجات نيست زيرا كه تحقق خاص مستلزم تحقق عام است و تحقق عام مستلزم خاص نيست مثلا هر جا كه حيوان هست لازم نيست كه انسان باشد و هر جا كه انسان هست البته حيوان هست چنانچه اقرار بكلمه توحيد اشرفست از اقرار برسالت اما لازم ندارد اقرار به رسالت را و اقرار برسالت‌