در پشت سر فاطمه (ع) ميرفت و حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم با ايشان ميفرمود كه هرگاه من دعا كنم شما آمين بگوئيد پس اسقف نجرانى گفت اى گروه نصارى من مى‌بينم روئى چند را كه اگر خدا خواهد كوهى را از جاى بكند باين روها ميكند پس مباهله نكنيد كه هلاك ميشويد و بر روى زمين يك نصرانى باقى نميماند تا روز قيامت پس ايشان گفتند اى أبو القاسم رأى ما بر آن قرار گرفته است كه با تو مباهله نكنيم و تو را بر دين خود بگذاريم و ما هم بر دين خود ثابت باشيم حضرت فرمود كه هرگاه ابا مى‌كنيد از مباهله كردن پس مسلمانان شويد كه بوده باشد از براى شما آنچه از براى مسلمانان است و بر شما باشد آنچه بر مسلمانان است پس ابا كردند حضرت فرمود با شما جنگ ميكنم گفتند ما را طاقت جنگ عرب نيست و ليكن صلح مى‌كنيم با تو كه با ما جنگ نكنى و ما را نترسانى و ما را از دين خود بر نگردانى بشرط آنكه در هر سال دو هزار حله بدهيم براى جزيه هزار حله در ماه صفر و هزار حله در ماه رجب و سى زره عادى فديه بدهيم پس حضرت باين نحو با ايشان صلح كرد و فرمود بحق خداوندى كه جانم در دست قدرت اوست هلاك شدن آويخته شده بود بر اهل نجران و اگر مباهله ميكردند همگى مسخ ميشدند بصورت بوزينه و خوك و اين وادى براى ايشان آتش ميشد و هرآينه خداوند عالم مستأصل ميكرد نجران و اهل آن را حتى مرغان بر سر درختان و پيش از آنكه سال بگردد و تمام شود جميع نصارى هلاك مى‌شدند و ثعلبى در تفسير نيز همين روايت را نقل كرده است بعينها پس صاحب كشاف روايت عايشه را ذكر كرده است و در آخر گفته است كه چون حضرت ايشان را داخل عبا كرد گفت‌ إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ‌ و مضمون قضيه مباهله متواتر است ميان خاصه و عامه از مفسرين و محدثين و مورخين و غير ايشان هر چند در بعضى از خصوصيات آن اختلافى كرده‌اند و خلافى نيست در آنكه مباهله بآل عبا شد و غير ايشان كسى داخل عبا نبود و على اى حال دلالت ميكند بر حقيقت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و امامت على مرتضى عليه السّلام و فضيلت مجموع آل عبا عليهم الف الف الصلاة و التحية و الثناء بوجوه شتى‌ اول‌ آنكه حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم اگر وثوق تمام بر حقيت خود نمى‌داشت بآن جرأت اقدام بر مباهله نمينمود و عزيزترين اهل خود را به دم شمشير دعاء سريع التأثير گروهى كه ظن حقيت ايشان داشت يا احتمال حقيت ايشان مى‌داد بدر نمى‌آورد دويم‌ آنكه خبر داد كه اگر با من مباهله كنيد عذاب حقتعالى بر شما نازل ميشود و مبالغه مينمود در تحقق مباهله اگر جزم بحقيت خود نمى‌داشت اين مبالغه كردن متضمن سعى در اظهار كذب خود بود و هيچ عاقلى چنين كارى نميكند با آنكه باتفاق جميع ارباب ملل آن حضرت اعقل عقلاء هر زمان بود سيم‌ آنكه نصارى امتناع از