بگويد متابعت او واجب باشد و اين باتفاق باطلست پس بايد كه صادق در جميع افعال و اقوال مراد باشد و آن معصوم است پس ثابت شد وجود معصوم در هر زمان و وجود متابعت ايشان و باتفاق غير حضرت رسول و دوازده امام معصوم نيستند پس حقيقت مذاهب ايشان و امامت ائمه ايشان ثابت شد با آنكه سيوطى در تفسير منثور و ثعلبى در تفسير مشهور از ابن عباس و حضرت باقر عليه السّلام روايت كرده است كه مراد از صادقون در آيه حضرت على بن ابى طالب عليه السّلام است و از ابراهيم بن محمد الثقفى و خرگوشى در كتاب شرف النبى از اصمعى بسند او از حضرت باقر عليه السّلام روايت كرده است كه مراد از صادقين محمد و على است و از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود صادقون مائيم و از حضرت صادق عليه السّلام منقولست كه صادقون آل محمداند و در بعضى از روايات وارد شده است كه مراد از صادقين آنهايند كه خدا فرموده است در شأن ايشان‌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‌ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِيلًا يعنى از جمله مؤمنان مردانى چند هستند كه راست گفته‌اند آنها را كه با خدا عهد و پيمان بر آن بسته بودند كه با رسول امين ثبات قدم بورزند و با دشمنان دين قتال بكنند و نگريزند تا كشته شوند و متابعت آن حضرت بدل و زبان بكنند پس بعضى از ايشان وفا بعهد خود كردند تا شهيد شدند و بعضى انتظار شهادت مى‌كشند و تبديل نكردند عهد خود را و دين خود را هيچ بدل‌كردنى و در احاديث عامه و خاصه وارد شده است كه اين آيه در شأن اهل بيت (ع) نازل شده است مراد حمزه و جعفر و امير المؤمنين‌اند كه عهد كرده بودند كه تا كشته نشوند دست از يارى حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بر ندارند و وفا به اين عهد كردند و آنها كه كشته شدند حمزه و جعفر بودند و آن كه انتظار شهادت مى‌كشيد امير المؤمنين عليه السّلام بود از جنگ نگريختند مانند أبو بكر و عثمان و امثال ايشان و تغيير و تبديل در دين خدا نكردند مثل ايشان و در اسباب النزول از طرق عامه روايت كرده‌اند كه حضرت امير المؤمنين عليه السّلام فرمود منم آنكه انتظار شهادت ميكشم و تبديل نكرده‌ام عهد خود را با خدا تبديل‌كردنى.

و دو استدلال در اين آيه نقل مى‌كنم براى تشييد اين مدعا يكى از مشاهير علماى عامه و يكى از اعاظم علماى خاصه.

(اول) آنست كه امام فخر رازى كه امام سنيانست در تفسيرش ذكر كرده است كه حقتعالى در اين آيه امر كرده است مؤمنان را كه با صادقان باشيد پس بايد كه صادقان موجود باشند زيرا كه بودن با چيزى مشروطست به بودن آن چيز پس ناچار است كه در هر زمان‌