كردم در مسجد رسول خدا و كسى چيزى بمن نداد و على عليه السّلام در ركوع بود پس اشاره كرد بسوى سائل بانگشت كوچك دست راستش و پيوسته انگشتر را در آن دست ميكرد و سائل آمد و انگشتر را از انگشت آن حضرت گرفت و حضرت رسول نيز در نماز بود آن را مشاهده كرد چون از نماز فارغ شد سر بسوى آسمان بلند كرد و گفت خداوندا برادرم موسى از تو سؤال كرد و گفت پروردگارا سينه مرا گشاده گردان و آسان گردان براى من كار مرا و بگشا گرهى از زبان من كه بفهمند سخن مرا و بگردان از براى من وزيرى از اهل من كه آن هارون است محكم گردان بآن بازوى مرا و شريك گردان او را در كار من پس دعاى او را مستجاب گردانيدى و باو خطاب كردى كه بزودى محكم گردانم بازوى ترا ببرادر تو و براى شما هر دو سلطنتى و استيلائى بدهم و خداوندا منم محمد پيغمبر تو و برگزيده تو پس بگشا براى من سينه مرا و آسان كن براى من كار مرا و بگردان از براى من وزيرى از اهل من كه او على عليه السّلام است محكم گردان باو پشت مرا ابى ذر گفت هنوز سخن آن حضرت تمام نشده بود كه جبرئيل عليه السّلام نازل شد از جانب خداوند جليل و گفت يا محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بخوان اين آيه را بر آن حضرت خواند و سيوطى بسندهاى بسيار و فخر رازى بدو سند و زمخشرى و بيضاوى و نيشابورى و ابن الطبع و واحدى و سمعانى و بيهقى و نظرى و صاحب مشكاة و مؤلف مصابيح و سائر مفسران و محدثان خاصه و عامه از سدى و مجاهد و حسن بصرى و اعمش و عتبة بن ابى حكم و غالب ابن عبد اللَّه و قيس بن ربيعه و عباية بن ربعى و ابن عباس و ابو ذر و جابر و غير ايشان روايت كرده‌اند و حسان شاعر و غير او بنظم در آورده‌اند و آنچه وجه دلالتش بر امامت آن حضرت آنست كه انما كلمه حصر است و ولى در لغت به چند معنى آمده است ياور و دوست و صاحب اختيار و اولى بتصرف و دو معنى آخر نزديكند بيكديگر و در معنى اول معلوم است كه در اين آيه مراد نيست زيرا كه ياور و دوست مؤمنان مخصوص خدا و رسول و بعضى از مؤمنان كه موصوف باين صفت باشند نيست بلكه همه مؤمنين ياور و دوست يكديگرند چنانچه حق تعالى فرموده است كه‌ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ‌ و ملائكه نيز محب و ياور مؤمنانند چنانچه فرموده است‌ نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا بلكه بعضى از كفار محب و ياور بعضى از مؤمنان ميباشند اگر گويند كه آيه بلفظ جمع وارد شده چگونه مخصوص آن حضرت باشد جواب گوئيم كه در عرب و عجم اطلاق جمع بر واحد شايع است باعتبار تعظيم يا نكات ديگر در آيات كريمه نيز بسيار است با آنكه ما دعوى اختصاص نميكنيم زيرا كه در احاديث ما وارد شده است كه ساير ائمه نيز در اين آيه داخلند و هر امامى در