آنكه او كامل است من جميع الجهات و نقص بر او روا نيست البته اين كس را علم بهم ميرسد كه اين حق است و اين جماعت بسيار اتفاق نكرده‌اند بر كذب و باين عقول كامله اتفاق بر غلط نكرده‌اند ايضا اتفاق ايشان دليل بر اينست كه اين مقدمات ما بديهى‌اند يا اگر نظريند دلايل آنها واضحست بحيثيتى كه راه خطا در آنها نيست و اين دليل در نهايت متانت است.

دليل سيم‌ معجزاتست كه از پيغمبران و اوصياء ايشان ظاهر گرديده مانند عصا را اژدها كردن و دريا را شكافتن و مرده را زنده كردن و كور را بينا كردن و ماه را بدونيم كردن و آب بسيار از ميان انگشتان يا از سنگ كوچك جارى ساختن و امثال اينها چه بر هر عاقلى ظاهر است كه اينها فوق طاقت بشر است پس بايد خدائى باشد كه اينها را براى اظهار حقيقت ايشان بر دست ايشان جارى گرداند و عوام بلكه اكثر خواص را دليل اجمالى كه از تفكر در غرايب صنع الهى در آفاق و انفس ظاهر ميگردد و حقتعالى در اكثر قرآن مجيد بآن اشاره فرموده كافيست بلكه علم بوجود صانع بديهيست و همه عقول بر اين مفطورند چنانچه حقتعالى فرموده است كه اگر از كافران سؤال كنى كه كى آفريده است آسمانها و زمين را هرآينه گويند كه خدا آفريده است و باز فرموده است كه‌ أَ فِي اللَّهِ شَكٌّ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌ آيا در خداوند شكى هست كه آفريننده آسمانها و زمين است ايضا فرموده است كه دين حق فطرت خداست كه مردم را بر آن مفطور و مخلوق گردانيده است لهذا پيغمبران كه مبعوث گرديدند مردم را امر بتوحيد و يگانه‌پرستى و گفتن «لا اله الا الله» نمودند نه اقرار بصنايع و بينه بر اين معنى اينست كه همه خلق در وقت الجا و اضطرار كه دست ايشان از وسايل ظاهره كوتاه ميگردد البته پناه بصانع خود ميبرند و اقرار مينمايند كه خداى يگانه دارند چنانچه اين مضمون در احاديث معتبره وارد شده است يكى از عارفان گفته است كه اكثر كفار و جهال اگر چه در ظاهر حال منكر وجود مبدءاند اما باطنا بحقيقت و ثبوت وجودش مقر و معترفند و لهذا اختلاف در وجود مبدء از هيچ عاقل معتد به مروى نيست و توضيح كلام در اين مرام آنكه باتفاق شرع و عقل و تعاضد برهان و نقل حضرت حقتعالى و تقدس از آن برتر و بزرگوارتر است كه بكنه ذات محاط عقل غير گردد اما بواسطه رابطه اضافى كه ميان مالك و عبيد متحقق است بجهت علاقه افاضه رحمت بى‌غايت كه زلال نوايش از ينابيع علم و قدرت بمجارى حكمت و ارادت پيوسته جارى و روانست جبلت و طبيعت مخلوقات مجبول و مفطور است بر اذعان و قبول صانع و از اين جهت در هنگام صدمت و وقوع وقايع و وقت اضطرار بى‌سبق رؤيت روى استعانت و فزع بنگاه دارنده خود مى‌آورند بتوجه طبيعى‌