نتواند بود و همچنين قدرت جناب حقتعالى قادر بر هر ممكن است و عجز را به هيچ وجه نسبت باو نتوان داد.

دويم‌ مثل خلق ميتوان گفت كه خداوند عالم هفت آسمان آفريده و زياده از هفت آسمان چون مصلحت نبوده خلق نكرده و زيد را خلق كرد و پسر او را خلق نكرده و بزنده كردن موصوف گرديده و بميرانيدن موصوف گرديده و يكى را غنى و ديگرى را فقير گردانيده هيچ‌يك از اينها موجب تغيير در ذات مقدس او و نقص او نيست زيرا كه كمال ذات مقدس او قدرت كامل و علم سابق و خيريت محض است و اختلاف در قابليت مواد ممكناتست و هر چيزى را در خور قابليت ماده و مصلحت نظام كل بهره از فيض شامل خوردن است اما زياده از آن عطا فرمايد مخالف علم شامل او خواهد بود بكل مصالح و مصالح كل بلا تشبيه از بابت باران رحمت كه چون ميبارد بر همه چيز نيكو ميبارد اما باعتبار اختلاف مواد و قابليات در يك زمين گل و سنبل ميروياند و در يك زمين خار بيمقدار ظاهر ميگرداند و در يك زمين اشجار و اثمار و در ديگرى آبها و انهار بعمل مى‌آورد و يك خانه را آبادان مى‌گرداند- و ديگرى را ويران و همه از يك باران است.

و در اين رساله زياده از اين بيان مناسب نيست‌

مبحث ششم آنكه جناب مقدس الهى را نامهاى بسيار هست‌

چنانكه فرموده است‌ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‌ فَادْعُوهُ بِها يعنى خداوند عالم را نامهاى بسيار نيكو هست پس بخوانيد او را بآن نامها و اسماء بسيار كه در آيات و اخبار و ادعيه وارد شده است و احوط آنست كه خدا را بغير نامها كه در آيات و اخبار وارد شده است نخوانند و حق آنست كه نامهاى خدا حرفى چندند و مخلوقند و حادثند و بعضى از سنيان قائل شده‌اند كه نامهاى او عين او است و اين سخن بهذيان شبيه است و در اخبار وارد شده است كه هر كه بر اين قول قائل شود كافر است و هر كه عبادت نام كند بى‌معنى كافر است و هر كه عبادت نام كند و معنى هر دو با خدا شريك قرار داده و هر كه عبادت نام كند ذاتى را كه اين نامها بر او اطلاق ميكنند خدا را بيگانگى پرستيده است.

مبحث هفتم آنكه حقتعالى با چيزى متحد نميشود

زيرا كه اتحاد اثنين محالست و او را زن و فرزند نمى‌باشد و در چيزى حلول نميكند چنانكه‌