دو روز غدير نازل شد و سيوطى كه از اكابر متأخرين مخالفين است در كتاب اتقان از ابو سعيد خدرى و ابو هريره روايت كرده است كه اين آيه در روز عيد غدير نازل شد و اين دليلست بر آنكه مراد بمولى معنى است كه بامامت كبرى بر ميگردد زيرا كه امرى كه سبب كمال دين و تمام شدن نعمت بر مسلمين باشد بلكه اعظم متمم آنها باشد آن امامتست كه بآن تمام ميشود نظام دنيا و دين و باعتقاد به آن قبول ميشود اعمال مسلمين.

وجه پنجم‌ آنست كه در اخبار مستفيضه عامه و خاصه وارد شده است كه آيه‌ يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ‌ تا آخر در اين واقعه نازل شد چنانچه بعضى گذشت و فخر راضى در تفسير كبير از جمله محتملات نزول آيه كريمه گفته است كه اين آيه نازل شد در فضل على عليه السّلام و چون نازل شد دست على را گرفت و گفت من كنت مولاه فعلى مولاه اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله پس عمر او را ملاقات كرد و گفت گوارا باد ترا اى پسر ابو طالب صبح كردى مولاى من و مولاى هر مؤمن و مؤمنه پس گفته است اين قول ابن عباس است و براء بن غارب و محمد بن على و ثعلبى در تفسير و حسكانى در شواهد التنزيل و جماعت بسيار روايت كرده‌اند كه اين آيه در امر غدير نازل شد و اين صريح است در آنكه مراد بمولى امام و خليفه است زيرا كه تهديد كردن يا آنكه اگر تبليغ نكند هيچ رسالت او را تبليغ نكرده است و خوف حضرت از تبليغ كه مبادا موجب اثاره فتنه بشود با آنكه حقتعالى ضامن شد كه او را از شر منافقان نگاهدارد اينها همه دليل است بر آنكه آن امرى كه مأمور بتبليغ آن گرديده بود بايد امرى باشد كه ابلاغ آن موجب اصلاح امور دين و دنياى مردم گردد و بآن براى مردم تا روز قيامت حلال و حرام ظاهر گردد و شرايع دين بآن محفوظ ماند از ضياع و تغيير و تبديل و قبول آن بر طبع مردم دشوار باشد و احتمالاتى كه ايشان در لفظ مولى گفته‌اند هيچ‌يك مظنه اين قسم امور نيست مگر خلافت و امامت آن حضرت كه بآن باقى ميماند آنچه حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم تبليغ آن نموده بود از احكام دين و ايمان و بآن منتظم ميگردد امور مسلمانان و از جهت كينه‌ها كه از آن حضرت در سينه‌ها داشتند مظنه ثوران فتنه‌ها بود از منافقان لهذا حقتعالى ضامن شد نگاهداشتن آن حضرت را از شر ايشان.

وجه ششم‌ آنست كه اخبار خاصه و عامه كه مشتمل است بر نص صريح در اين واقعه نزد كسى كه اندك انصافى داشته باشد متواتر بالمعنى است و اگر از اين قول تنزل كنم لا اقل قرينه ميتواند شد بر اينكه مراد بمولى معنى است كه متضمن امامت است خصوصا هرگاه‌