أتعبت فيه فكري ، وأفنيت في جمعه عمري ، واستفدته [١] من نقلي» وطبعا در اين زمان مردى جوان وحتّى ميان سال نبوده است ؛ زيرا عبارت «وأفنيت في جمعه عمري» مفيد ومؤيّد ومؤدّى اين معنى است ، وعادة جوان يا شخص كمتر از چهل پنجاه سأله چنين تعبيرى از خود وكار خود نمى كند ، واساسا نيز جوان نورس ويا مرد كم سنّ وسالى به چنان محافل ومجالس وملاقات ومذاكره با صدور واكابر مملكت دسترسى نداشته است ، وبملاحظه همين حيثيّت اجتماعى وحشمت علمى كه ابو الحسن عمرى داشته است أبو طالب محمّد بن مجد الدولة تأليف كتاب مختصرى را در أنساب طالبيّه باو تكليف مى كند ، وبديهى است چنين تكاليف معمولا به كسانى كه در فنّ خاصّى سرآمد اقران خود باشند ارجاع مى شود.

تا اينجا اگر مقدّماتى كه بعرض رسيد صحيحا ترتيب يافته باشد ، بدين نتيجه مى رسيم كه أبو الحسن عمرى احتمالا در سالهاى بين ٣٨٧ تا ٣٩٠ متولّد شده ، ودر سنّ ميان ٣٣ سالگى تا ٣٥ سالگى خود ازدواج كرده ، ووقتى كه به مصر مسافرت كرده ومتصدّى تأليف «المجدى» شده است بيش از پنجاه سال از عمر او گذشته بوده است.

در حال حاضر وبا توجّه بعد مسافات وديگر موانع به مراجع ومآخذ فراوانى دسترسى ندارم ، ولى با اين همه ، وبا فحص فراوانى كه در آن مقدار از

[١] بعيد نيست كه اين كلمه «واستفدته» باشد از نفد ونفاد ، يعنى هر چه را شنيده بودم در كتابهايم تمام كردم ، چون در نسخه (خ) قبل از فاء احتمال يك دندانه ميان «ت وف» داده مى شود با اين همه اين فقط يك احتمال وحدس ضعيف است.