از قول «صفدى» نقل مى فرمايد در سال ٤٣٧ در دمشق وفات يافته است. (عمدة الطالب ص ٣٢٢ ، النابس ص ١٨٥).

حال اگر عرفا وعادة سنّ أبى الحسن عمرى را در وقتى كه شيخ الشرف گفته سابق الذكر را براى او حكايت كرده است در حدود بيست سال بدانيم ، بايد قائل شويم كه ابو الحسن علي بن محمّد بن علي بن محمّد العمري ابن الصوفي در بين سالهاى سيصد وهشتاد وهفت تا سيصد نود متولّد شده باشد.

ظاهرا در سالهاى ميان چهار صد وهفت تا چهار صد وبيست أبو الحسن عمرى اگر مستمرّا ساكن بغداد نبوده است ، بسيارى از اوقات در بغداد ساكن بوده است ؛ زيرا از آنچه كه درباره أولاد زيد بن موسى بن جعفر عليه‌السلام (زيد النار) مى گويد كه : «... ادّعى إليه رجل اسمه جعفر ورد بغداد بين عشر وعشرين وأربعمائة ، وهو شيخ منحن ...» [١].

وتاريخ دقيق ومضبوط اين داستان را ذكر نمى كند ، واين بدين معنى است كه عمرى در آن سالها ببغداد مرتّبا وهمه سأله تردّد داشته ، وبدانجا سفر واقامت موقّت مى كرده است.

در سال چهار صد وبيست وسه به تصريح خود جهت سكونت به موصل منتقل شده ، وسپس در همان شهر به فاصله كمى پس از ورودش ازدواج كرده است ، ودر سال ٤٤٣ وحين تأليف المجدى دو پسر بنامهاى ابو على محمّد وابو طالب هاشم ويك دختر بنام صفيّه از اين ازدواج خداوند باو عطا فرموده بوده است.

[١] رجوع فرماييد به منتقلة الطالبيّة ص ١٧.