وما در زيارت مباركه جامعه كبيره مى خوانيم ومعتقديم كه :بأبي أنتم وأمّي ونفسي وأهلي ومالي ، ذكركم في الذاكرين ، وأسماؤكم في الأسماء ، وأجسادكم في الأجساد ، وأرواحكم في الأرواح ، وأنفسكم في النفوس ، فما أحلى أسماؤكم ، وأكرم أنفسكم ، وأطيب ذكركم ، وأجلّ خطركم وأوفى عهدكم ، وأصدق وعدكم.

المجدى وآشنايى حقير با آن كتاب ومؤلّف بزرگوار آن

خوانندگان محترم اجازه فرمايند پيش از ورود به مطلب مقدّمه مختصرى را كه ضمنا خالى از بعضى اطّلاعات درباره وضع تعليم وتربيت در «خانواده هاى متوسّط آخوندى» ونيز برخى از امور اجتماعى «مشهد مقدّس» در پنجاه وچند سال پيش هم نيست بعرض برسانم :

خداى عزّ وجل همه رفتگان واز جمله پدر اين ضعيف را بيامرزد ، كه وقتى كه اولين چاپ كتاب مستطاب «منتهى الآمال» تأليف شريف مرحوم مبرور محدّث قمّى رضوان الله عليه به بازار آمد ، نسخه اى از آن را تهيّه وبه مادرم أدام الله عزّها وعمرها كه سوادى در حدّ سواد زنان باسواد هم طبقه خود دارد [١] ، داد وسفارش كرد كه آن را بخواند.

[١] آن مرحومه يك سال پس از انتشار چاپ اوّل اين كتاب از دنيا رفت ، خداى متعال او را كه تا بود كنيزى از كنيزان حضرت زهراى اطهر سلام الله عليها بود با مخدومه معظّمه اش محشور فرمايد.